Corona heeft gezorgd voor ongekende drukte in de zorg. In het ziekenhuis moesten ook bijzondere maatregelen worden genomen om patiënten de juiste zorg te kunnen leveren. Veel artsen en verpleegkundigen zijn (tijdelijk) op andere afdelingen gaan werken. Vaak ook in een heel andere rol. Een aantal medisch specialisten is de covid-IC gaan ondersteunen door daar als arts-assistent te gaan werken. Ik ben er één van. Dat is een bijzondere ervaring. In deze blogs vertel ik over mijn ervaringen. Die gaan deels over de inhoud van de zorg, maar vooral over wat mij persoonlijk is opgevallen.
De blogs zijn niet in chronologische orde geschreven. De volgorde is min of meer natuurlijk zoals de onderwerpen bij mij opkwamen. Wellicht maak ik er in de (nabije) toekomst nog wel een mooi lopend verhaal van. Op dit moment vind ik het juist wel aardig om de organische volgorde aan te houden.
Ik moedig jullie aan om commentaar op deze posts te geven!
Het lijkt zo simpel. Er vallen vanwege deze 4e coronagolf weer veel operatieprogramma’s af. Dus kunnen dokters op hun operatiedagen makkelijk naar de covid-IC. Helaas, zoals bijna altijd in het ziekenhuis, de waarheid is weerbarstig.
“Volgens mij heb je dat veel vaker gedaan, je doet het zo handig”, zegt één van de IC-verpleegkundigen tegen mij. Mijn eerste nachtdienst op de IC. Een beademde patiënt moet worden gedraaid. Overdag en ’s avonds is er een draaiteam: medewerkers van de OK die onder leiding van een anesthesioloog de patiënten draaien. ’s Nachts…
“Kunnen jullie NU komen?!” Ik sta met één van de intensivisten al een poosje aan het bed van een patiënt om te kijken of we de beademing beter kunnen krijgen. Het is één van mijn eerste avonddiensten en daarom durf ik nog niet zoveel zelf aan de instellingen van de beademingsmachine te veranderen. De vraag…
“Wat ziet hij er goed uit!” Blij verrast kijkt de echtgenote naar haar man die met netjes bijgewerkte baard en gekamde haren in het IC bed ligt. Voor even zijn de zorgen vergeten. Voor even ligt hij niet aan een beademingsmachine, staan er geen infuuspompen en hangen er geen monitoren naast hem. Voor even is…
Vrijdag 23 oktober, we zitten met 10 medisch specialisten in de collegezaal voor de IC-training. Het is mijn beurt voor het voorstelrondje. “Het is heel goed dat we dit doen. Inhoudelijk vind ik het aan de ene kant wel interessant om te gaan doen, maar aan de andere kant vind ik het ook heel spannend.…
“Kan ik even met je overleggen over een patiënt?” Dit is mijn vijfde IC-dienst. Ik zou me zelf nog zeker niet ervaren willen noemen. Maar ik begin wel een beetje te wennen. De dienstdoende intensivist zit achter een computer. Hij heeft net telefonisch overlegd met één van mijn collega’s en daarvoor had hij nog een…
“Ik… Ben… Zo… Moe…” Ze zegt het, nauwelijks verstaanbaar. Ik moet haast liplezen en pas nadat ze het twee keer heeft herhaald, begrijp ik wat ze zegt. Ik voel me direct schuldig. Dat ene zinnetje kostte al zoveel inspanning en dan moest ze het voor mij nog een paar keer herhalen ook. Ze ligt er…
Routineus kijkt de IC-verpleegkundige naar de schermen waarop continu een aantal gegevens over de beademing en circulatie van zijn patiënt worden getoond. “Ah, ik zie dat de FiO2 wel weer wat naar beneden kan”, mompelt hij, meer dan dat hij het zegt. “Hoe weet je dat zo snel?” Het is mijn eerste dag waarop ik…
“Het gaat niet goed goed met hem.” Ik sta met de intensivist bij het bed van één van mijn patiënten en bespreek de problemen. “Er moet een echo worden gemaakt en misschien ook wel een CT-scan.” De intensivist is het met me eens. Eén van de radiologen is vandaag ook als art-assistent op de covid-IC…
“Zullen we u nog scheren? U heeft zo’n stoppelige baard.” Ik sta van een afstandje toe te kijken hoe de IC-verpleegkundige en buddy ‘mijn’ patiënt verzorgen. Ze hebben hem net verschoond en zijn haren gekamd. “Maar, misschien draagt hij altijd een baard”, oppert de buddy. Zij is ervaren verpleegkundige op een andere afdeling en helpt…
Laden…
Er is iets fout gegaan. Vernieuw de pagina en/of probeer het opnieuw.
Arjen Noordzij 