belevenissen van een uroloog als arts-assistent op de covid-IC van het Spaarne Gasthuis
Het lijkt zo simpel. Er vallen vanwege deze 4e coronagolf weer veel operatieprogramma’s af. Dus kunnen dokters op hun operatiedagen makkelijk naar de covid-IC. Helaas, zoals bijna altijd in het ziekenhuis, de waarheid is weerbarstig. Ik schreef daar vorig jaar ook al over. Die boodschap kan echter niet vaak genoeg herhaald worden.
De manager die de specialisten indeelt op de covid-IC heeft te maken met veel specialisten van verschillende specialismen en die hebben allemaal hun wensen, mogelijkheden en – vooral – onmogelijkheden. Dat betekent in de praktijk dat deze planning op heel korte termijn wordt gemaakt. Deze week doe ik nachtdienst op de covid-IC, dat weet ik sinds afgelopen donderdag. Daardoor ben ik een paar dagen niet beschikbaar voor de urologie.
de polimedewerkers
Onze programma’s worden 3 maanden van tevoren gemaakt. De spreekuren voor de komende tijd staan al lang volgepland. Er moeten dus heel veel afspraken worden verplaatst. Dat is frustrerend werk voor de doktersassistentes. Vooral ook omdat het sowieso al erg druk is. Daarnaast is het een hele puzzel omdat er op een poli urologie zoveel gebeurt. Het zijn niet alleen gewone spreekuren. Er zijn ook behandelspreekuren, kleine verrichtingen en diverse onderzoeken die allemaal weer hun eigen dynamiek met zich meebrengen. Oneerbiedig gezegd: waar laat je al die patiënten?
de collega urologen
Mijn spreekuren en urologiediensten moeten nu door de collega’s worden gedaan. Die krijgen het daardoor drukker. Dus, ondanks dat heel veel operatieprogramma’s zijn geannuleerd, krijgen we het met z’n allen toch drukker.
de patiënten
De Patiënten zijn natuurlijk helemaal niet blij. Hebben ze eindelijk een afspraak bij mij, krijgen ze een andere dokter te zien. Of erger nog, moet de afspraak worden verzet. Er zitten veel mensen bij die ik al jaren ken; daar bouw je een band mee op. Jazeker, ook urologen doen dat! Natuurlijk, niemand is onmisbaar, ik ook niet. Dat is het dubbele. Ik weet dat de patiënten bij mijn collega’s in goede handen zijn, maar voelt toch niet goed. Alsof ik ze niet wil zien.
De vele hartverwarmende reacties op bovenstaande tweet voelden aan als een digitaal applaus. Maar, wie krijgen het applaus? Wij, degenen die zichtbaar zijn omdat we op de covid-afdeling of IC bijspringen. Dat kunnen we echter alleen maar omdat onze collega’s urologen en spreekuren overnemen. Maar vooral doordat de doktersassistentes, planners en roosteraars de logistiek en communicatie met de patiënten voor hun rekening nemen.
Wie verdienen het applaus? Mijn collega urologen, maar bovenal het hele team van de polikliniek urologie!
Arjen Noordzij 
Vroeger.. in het kaizen Denken (later lean zodat consultants nog meer konden uitnutten) was een van de dingen die centraal stond de omgekeerde organisatiedriehoek. Oefening: Teken n organogram en kijk wat dit uitbeeldt (boven in is waar t om gaat?). Een andere kijk, de omgekeerde organisatiedriehoek geeft een brede basis weer wie in de frontline (patientcontact) staat, en wie als taak heeft deze mensen maximaal te ondersteunen .
LikeLike